Bazı zümrelerce kasıtlı olarak unutturulmaya çalışılsa da iman, tabi olarak küfrün reddini ihtiva eder. O yüzden de “Küfürden teberri etmek” -yani kalben küfrü reddeden kimsenin, ihtiyaç olduÄŸunda bunu lisanen beyan etmesi- iman edebilmek için bir zarurettir.

NeÅŸrini yaptığımız el-Fevâidü’l-Mühimme fî Beyâni Ä°ÅŸtirâti’t-Teberri fî Ä°slâmi Ehli’z-Zimme isimli bu eser günümüzde ihmal edilen bu çok mühim mevzuun tedkikini yaptığı için büyük bir ehemmiyeti haizdir.

Ancak bu risalenin asıl ehemmiyetii asrımızın bir büyük fitnesini deÅŸifre etmesindedir; ‘Cennete girmek için Müslüman olmaya gerek yoktur’ herzesinin zimnen kabul ettiÄŸi ‘küfre rıza’.

Bu risale sayesinde; öncesinde ehli küfre tebliÄŸ ve davet muhtevası ile takdim edilen, zamanla kasıtlarının aslında ehli küfre kendilerine eÅŸit olarak gördükleri ikili görüşme faaliyetleri olarak yorumladıkları anlaşılan, sayesinde her dinin kurtuluÅŸa ereceÄŸi ÅŸekilde bir herzenin müdafaasının yapılabildiÄŸi, hatta ‘Hristiyan olun! BoÅŸu boÅŸuna namaz külfetine girmeyin’ telkinlerini yapan insan görünümlü mikropları üreten habis bir ur haline gelen ‘diyalog’ kavramının bu haliyle asrın fitnesi haline gelen ‘küfre rıza’nın bir türü haline geldiÄŸi anlaşılacaktır.